Instalacja ciepłej wody użytkowej w budynkach wielorodzinnych, które zdecydowały się na rezygnację z piecyków gazowych i zastąpienie ich ciepłem z miejskiej sieci może zostać zrealizowana jednym z dwóch dostępnych sposobów prowadzenia instalacji w budynku, czyli systemem kominowym lub korytarzowym. I choć decyzja o wyborze danej metody warunkowana jest wieloma czynnikami i finalnie podejmuje ją projektant odpowiedzialny za realizację, warto przyjrzeć się porównaniu obu rozwiązań – każda z nich bowiem ma spektrum mocnych i słabych stron.

Mocne i słabe strony

System kominowy

• Warunkowany zgodą wszystkich mieszkańców w danym pionie. Jednocześnie sam montaż instalacji wymaga obecności wszystkich mieszkańców pionu w dniu montażu.
• Koszty prac budowlanych są nieco wyższe w porównaniu do systemu korytarzowego ze względu na większą liczbę pionów cyrkulacyjnych.
• Nieco niższe koszty eksploatacyjne w porównaniu do systemu korytarzowego ze względu na długość odcinka łączącego pion cyrkulacyjny z kranem.

System korytarzowy

• Wodomierz znajduje się poza mieszkaniem i łatwiej odczytywać go bez wchodzenia do mieszkania.
• Znacznie mniejsza ingerencja w łazience podczas montażu, ale większa w innych pomieszczeniach ze względu na konieczność połączenia z pionem cyrkulacyjnym na klatce schodowej.
• Wszelkie prace związane z wykonywaniem pionów wodnych zlokalizowane są poza mieszkaniem.
• Łatwość kontroli ewentualnych usterek czy napraw.
• Podłączenie mieszkania do instalacji w dowolnym momencie.

Więcej informacji na stronach:
www.cezpolska.pl
www.cieplo-sieciowe.pl

Powyższy artykuł stanowi materiał nadesłany – sponsorowany.