W Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych ukazało się postanowienie WSA w Krakowie dotyczące udostępnienia informacji publicznej przez Miejski Zakład Usługowy Sp. z o.o. w Skawinie. Sprawa dotyczyła zamiaru obciążenia wnioskodawcy przez MZU kosztami za udostępnienie informacji publicznej. W związku z tym, kilka tygodni po tym fakcie wnioskodawca złożył  na ręce Prezesa MZU Andrzeja Maksymiuka skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego w Krakowie. Jak to się skończyło? Poczytajcie sami.

Jak wynika z samego uzasadnienia postanowienia sądu, pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. Miejski Zakład Usługowy Sp. z o.o. w Skawinie, poinformował W. W., iż w oparciu o art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej zamierza obciążyć go kosztami przygotowania i przekazania żądanej dokumentacji, w związku ze złożeniem wniosku o dostępie do informacji publicznej.

Po tym fakcie pismem z dnia 12 października 2017 r. W. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. pismo informujące o obciążeniu strony kosztami związanymi z udostępnieniem informacji publicznej, nazwane przez skarżącego “aktem”.

Potem, pismem z dnia 2 listopada 2017 r. MZU Sp. z o.o. w Skawinie poinformował skarżącego, że odstąpiono od obciążenia wnioskodawcy ww. kosztami.

Z kolei w odpowiedzi na skargę MZU wniósł o oddalenie skargi, powołując się m. in. na treść wcześniejszego pisma z dnia 2 listopada 2017 r., w którym MZU wycofał się z naliczenia kosztów udostępnienia.

Pismem z dnia 13 listopada 2017 r. (data wpływu do Sądu 15 listopada 2017 r.) skarżący cofnął skargę, wobec czego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: ppsa) skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Z kolei zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ppsa sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.

Mając na uwadze powyższe i wobec braku podstaw do uznania cofnięcia za nieskuteczne postępowanie sądowe należało umorzyć.

O zwrocie kosztów sądowych orzeczono na podstawie przepisu art. 232 §1 pkt 1 ppsa.

Postanowienie nie jest jeszcze prawomocne.

Sentencja postanowienia sądu:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017 r. w sprawie ze skargi W. W. na pismo Miejskiego Zakładu Usługowego Sp. z o.o. w Skawinie z dnia […] sierpnia 2017 r. w przedmiocie obciążenia kosztami związanymi z udostępnieniem informacji publicznej postanawia:

1. umorzyć postępowanie sądowe,

2. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych).

Źródło: II SA/Kr 1478/17 – Postanowienie WSA w Krakowie

Skąd wiemy, że w postanowieniu (zanonimizowanym) mowa o akurat skawińskim MZU? A to stąd, że na podstawie złożonego do WSA w Krakowie wniosku o udostępnienie informacji publicznej uzyskaliśmy potwierdzenie, iż w tej sprawie podmiotem zobowiązanym był właśnie Miejski Zakład Usługowy Sp. z o.o. w Skawinie:

Kraków, dnia 28 grudnia 2017 roku

Inf.IV.091/46/17

{…}

W odpowiedzi na wniosek z dnia 26 grudnia 2017 roku uprzejmie informuję, że organem skarżonym w sprawie o sygnaturze II SA/Kr 1478/17 jest Miejski Zakład Usługowy Sp. z o. o. w Skawinie.

Przewodnicząca
Wydziału Informacji Sądowej
WSA w Krakowie
SNSA Anna Szkodzińska

Komentarz redakcyjny:

Przypominamy, że zgodnie z przepisami, obciążenie wnioskodawcy kosztami za udostępnienie informacji publicznej może mieć miejsce w bardzo wyjątkowych sytuacjach.

Zasadą jest bowiem bezpłatność informacji publicznej (w końcu podatnicy i tak za nią płacą w podatkach, więc dlaczego mieliby raz jeszcze za nią płacić, skoro to informacja PUBLICZNA?)

Z drugiej strony cieszy fakt, iż obywatel skorzystał ze swojego prawa i złożył skargę do sądu. Zdecydował, by tę sprawę sąd wyjaśnił, czy obciążenie kosztami jest faktycznie zasadne.

Wydaje się, że MZU w Skawinie sam po złożeniu tej skargi przez wnioskodawcę zreflektował się oraz ostatecznie w konsekwencji tegoż, wycofał z naliczenia kosztów.

Tylko dlaczego dopiero po złożeniu skargi? Czy konieczne było tracić pieniądze podatników na pisma sądowe, znaczki pocztowe, obciążanie sądów dodatkową pracą, skoro przecież – jak może wynikać z uzasadnienia postanowienia sądu i decyzji samego MZU – MZU mógł od razu udostępnić wnioskodawcy informację, bez tego naliczania kosztów i przedłużania postępowania?